مراقب سالمند کیست؟

مراقب سالمند کیست؟ یک مراقب در رفع نیازهای روزانه سالمند کمک می‌کند. مراقبین به دو دسته “رسمی” یا “غیررسمی” تقسیم می‌شوند. مراقبین “رسمی” در ازای خدمات خود دستمزد دریافت می‌کنند و در زمینه ارائه مراقبت آموزش دیده‌اند.

این ممکن است شامل خدمات مراقبت سالمند در خانه و سایر متخصصان آموزش دیده باشد.

مراقبان “غیررسمی” که به آن‌ها مراقب خانواده نیز می‌گویند، افرادی هستند که معمولاً بدون پرداخت هزینه از خانواده یا دوستان خود مراقبت می‌کنند.

مراقب سالمند کیست؟ یک مراقب، عموماً در محیط خانه، از والدین سالخورده، همسر، سایر خویشاوندان، یا افراد غیر، یا از یک فرد بیمار یا معلول مراقبت می‌کند. این وظایف ممکن است شامل ایاب و ذهاب، خرید مواد غذایی، کارهای خانه و تهیه غذا باشد. همچنین در پوشیدن لباس، بلند شدن از رختخواب، کمک به غذا خوردن و بی‌اختیاری در ادرار کمک کند. اگر با توصیف یک خانواده یا مراقب “غیررسمی” مطابقت دارید، تنها نیستید.

با توجه به اطلاعات سازمان بازنشستگی و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تخمین زده می‌شود که بیش از 1000 شرکت و موسسه به عنوان مراقبت رسمی و غیررسمی برای یک کودک با نیازهای ویژه یا بزرگسالانی که در جامعه زندگی می‌کنند و به کمک نیاز دارند خدمت می‌کنند. اکثر مراقبین (86٪) با گیرنده مراقبت با حدود یک سوم مراقبت از والدین مرتبط هستند.

مراقب سالمند کیست؟ میانگین سنی یک مراقب 49 سال است. اکثر مراقبین زن (66%) هستند، اما مردان نیز به عنوان مراقب خدمت می‌کنند.

همچنین این یک افسانه است که بیشتر سالمندان در خانه‌های سالمندان در ایران مراقبت می‌شوند، بیشتر مراقبت‌های طولانی‌مدت توسط موسسات مراقبتی، خانواده و دوستان در خانه ارائه می‌شود. تنها 11 درصد در خانه سالمندان یا یک مرکز نگهداری و خیریه زندگی می‌کنند.

مایه تاسف است که کارشناسان تخمین می‌زنند که 1.3 تا 1.4 میلیون کودک 8 تا 18 ساله از یک خویشاوند بالغ مراقبت می‌کنند. سه چهارم این کودکان از والدین یا پدربزرگ و مادربزرگ مراقبت می‌کنند.

مسئولیت‌های آن‌ها ممکن است حمام کردن، لباس پوشیدن، کمک به حرکت، تهیه غذا، خوراندن دارو و ارتباط با کادر پزشکی باشد. آن‌ها همه این کارها و کارهای مدرسه خودشان را نیز انجام می‌دهند.

یکی از اعضای خانواده یا یک مراقب خصوصی: کدامیک باید انتخاب شوند؟ مراقبت از یک فرد بیمار، سالخورده یا معلول، کسب یک تجربه قابل تقدیر است. با این حال، بسته به سطح مراقبت مورد نیاز و سایر نیازهای مربوط به زمان و انرژی مراقب، می‌تواند به یک مسئولیت طاقت‌فرسا تبدیل شود. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، ممکن است زمان آن رسیده باشد که گزینه‌های دیگر مراقبت‌های بهداشتی در خانه را بررسی کنید، مانند استخدام یک مراقب شرکتی.

در اینجا چند سؤال وجود دارد که باید هنگام بررسی یک مراقب شرکتی از خود بپرسید:

چه مقدار زمان برای کمک به مراقبت از فرد در خانه مورد نیاز است؟

آیا احتمال افزایش یا کاهش آن در طول زمان وجود دارد؟

چه سطح مهارتی برای ارائه بهترین مراقبت از فرد در خانه لازم است؟

آیا اعضای خانواده و دوستان قادر به ارائه مراقبت‌های لازم هستند بدون اینکه هیچ فردی بیش از حد تحت فشار قرار گیرد؟

فرد بیمار، سالخورده یا معلول چه احساسی نسبت به داشتن یک مراقب شرکتی در مراقبت از او دارد؟

آیا او با ایده یک مراقب شرکتی راحت است؟

آیا او نیاز مراقب از خود را به کمک مراقبت درک می‌کند؟

انتخاب فردی برای مراقبت

اگر تصمیم به استخدام یک مراقب شرکتی گرفته‌اید، گزینه‌های زیادی را بررسی کنید. همچنین، به پیش‌بینی کردن و گنجاندن خواسته‌های شخصی بیمار که تحت مراقبت قرار می‌گیرد، مهم خواهد بود.

سوالات زیر را در جستجوی موسسه مراقبتی مناسب در نظر بگیرید:

چه خدماتی از مراقب مورد نیاز است؟

سعی کنید شرح شغلی بنویسید که دقیقاً از یک مراقب چه انتظاری می‌رود.

آیا فرد از یک موسسه یا شرکت دارای مجوز دولتی اعزام شده است؟

موسسه مراقبتی و مراقب آن‌ها چه خدمات خاصی ارائه خواهد داد و آیا این خدمات با شرح شغل شما مطابقت دارد؟

آیا بیمه بیمار هزینه خدمات را پرداخت خواهد کرد؟ اگر نه، دقیقاً نحوه پرداخت خدمات را تعیین کنید.

شایستگی شخص یا افرادی که مراقبت می‌کنند چیست؟

آیا یک فرد یا افراد یکسان همیشه در دسترس خواهند بود یا لازم است با بسیاری از مراقبان مختلف سازگار شوند؟

آیا موسسه یا شرکت خدمات مراقبتی انعطاف‌پذیری دارد و مثلاً در تعطیلات آخر هفته، شب‌ها و در روزهای تعطیل خدمات را در دسترس قرار می‌دهد؟

موسسه یا شرکت مراقبتی چگونه مطمئن می‌شود که کارکنانش با بیماران و خانواده‌های بیمار خود با احترام رفتار می‌کنند؟

گزارشی از وزارت بهداشت افزایش مشارکت مراقبین “غیررسمی” را برای ارائه مراقبت از افراد مسن دارای معلولیت و کاهش استفاده از مراقبان “رسمی” با حقوق را نشان داد. در نتیجه، نگرانی فزاینده‌ای در مورد رفاه مراقب “غیررسمی” وجود دارد.

پرسشنامه‌های خودارزیابی سلامت مراقب برای کمک به ارزیابی رفتار و خطرات سلامتی موجود است. برنامه ملی حمایت از مراقبان خانواده می‌تواند در زمینه‌هایی مانند خدمات سخت، آموزش و مشاوره کمک و پشتیبانی ارائه دهد. برای مطالعه بیشتر به http://www.hopkinsmedicine.org مراجعه کنید.