پرستاری از کودک مبتلا اوتیسم

پرستاری از کودک مبتلا اوتیسم باید به همراه کسب اطلاعات و مطالعه باشد. برخی از والدین، نگران زندگی کنونی و آینده این فرزندانشان هستند. یکی از شیوه‌هایی که می‌تواند اضطراب آن‌ها را کاهش دهد آموزش در رابطه با داشتن چگونگی رفتار درست با این فرشتگان کوچولو است. همچنین داشتن تحقیقات و مطالعه بروز این فرصت را فراهم می‌کند که والدین یا پرستار کودکان اوتیسم، تربیت و مراقبت درستی از این کودکان داشته باشند.

اوتیسم چیست

اتیسم، نوعی اختلال است که در بروز آن عوامل ژنتیکی و محیطی موثر است. البته در سابق، در تشخیص اختلال اوتیسم با معلولیت فرقی نبود، این اختلال را نوعی معلولیت می‌دانستند. اوتیسم به دلیل نوع فراوانیش، طیف اختلالات اوتیسم می‌گویند. افراد مبتلا به اوتیسم خصلت‌های شناختی و ادراکی متمایزی نسبت به افراد معمولی دارند.

علائم کودکان مبتلا به اوتیسم چیست

علائم کودکان مبتلا به اوتیسم را بر اساس کردار و سلوک کودک و رفتارهایی برای برقراری تماس و وابستگی‌ها و همچنین تکرار و کارهای کلیشه ای و … می‌توان شناخت.
• رفتارهای تماسی: این کودکان تبحر در ارتباط کلامی و معاشرتی را ندارد. به طوری که در 12 ماهگی ساکتند حتی دریغ از یک صدای نامفهوم هم از خود نشان نمی‌دهد، تا سن یک سال و نیمی یک واژه هم از زبانش بیرون نمی‌آید. در سن 24 ماهگی شاید یک واژه ادا کنند ولی این توانایی را ندارند دو کلمه را به هم متصل کنند و در برابر اینکه کسی آنرا صدا بزند هیچ واکنشی از خود نشان نمی‌دهد یا ممکن است با واژگان تکی صحبت کند یا تا آخر زندگانی خود ساکت بماند.
• کردار معاشرتی: از بودن در جمع پرهیز می‌کند و انزوا را بر جمع همگانی ترجیح می‌دهند، امکان دارد نسبت به در آغوش کشیدن و نزدیک شدن واکنش نشان دهند به طوری که در سنین بالاتر خیلی کم پیش می‌آید که نسبت به نوازش واکنش خوبی داشته باشند، نسبت به درک هیجانات دیگران ضعیف هستند، نسبت به حرکات غیرگفتاری مانند اخم‌آلود‌ بودن هیچ فهمی ندارد و عواطف خود را نمی‌توانند به طور متعادلی بروز دهند.
• کردار کلیشه‌ای و مکرر: این رفتارها شامل کارهای غیرعادی چون روی انگشتان پا راه می‌روند، برخی مواقع در حال انجام کاری هستند که یک دفع توقف می‌کنند. اتلاف وقت طولانی برای چیدن وسایل بازی خود می‌کنند، یکنواختی را خیلی دوس دارند و از تغییرات دلگیر می‌شوند. امکان دارد روی یک مسئله تمرکز کنند، این مسله هر چیزی، حتی یک مسئله علمی هم می‌تواند باشد.

درمان کودکان مبتلا به اوتیسم

درمان کودکان مبتلا به اوتیسم را می‌توان به صورت رفتار درمانی انجام داد. این رفتار درمانی به منظور کاهش رفتارهای غیرمعقول آنهاست و همچنین آن‌ها را قادر می‌سازد که با محیط و اطرافیان خود ارتباط برقرار کنند. این رفتار درمانی باید منفرد و سازماندهی شده باشد. هرگز والدین در جلو این بچه‌ها دعوا حتی دعوای لفظی نداشته باشند که خیلی تاثیرات منفی بر روی آن‌ها دارد؛ برای رفع آشفتگی برخی از این کودکان دارو تجویز می‌شود.

نقش بازی‌درمانی در کودکان مبتلا به اوتیسم

نقش بازی‌درمانی در کودکان مبتلا به اوتیسم موجب آرامش بخشیدن و خرسندی آن‌ها می‌شود. بازی با این بچه‌ها کمک می‌کند توانگری‌های مورد نیاز آن‌ها پشتیبانی شود. یکی از کارهای حیاتی است که موجب می‌شود خوشحال باشند. البته هر بازی را نباید با این بچه‌ها کرد ممکن است آن‌ها نسبت به آن بازی واکنش خوبی نداشته باشند مثلا بازی‌هایی که هیجان آن‌ها را به شدت بالا می‌برد را بدانند و از آن‌ها امتناع کنند. بازی‌هایی را ارائه دهند که رفتارهای آرامی را از خود نشان دهند. از هر گونه اقدام ناگهانی که می‌تواند به طرز خیلی فجیعی این بچه‌ها را دگرگون کند که سرانجام غیرقابل بازگشتی را برای کودک به همراه خواهد داشت، دوری کنند. پس باید بازی این بچه‌ها طبق اصول باشد هر چند هم ابتدایی باشد.

رفتار کودکان مبتلا به اوتیسم

رفتار کودکان مبتلا به اوتیسم، را زیر نظر داشته باشید و جهت شناخت رفتارهای منحصر به فرد این کودک، موقعیت و زمان قرار گرفته شده کودک را یاداشت کنید. اگر رفتار یا وضعیتی موجب آشفتگی آن شد را بدانید تا دیگر تکرار نشود و اگر خوشحال شد برای خوشحالی او، این رفتارها را تکرار کنید. پس یکی از وظیفه‌های پرستار این است با شناخت رفتارهای کودک آنرا در رفتار‌درمانی کمک کند و برای مراقبت از این کودک بهترین شیوه‌ها را برگزیند. این کودکان اتیسم به مانند بچه‌های معمولی بسیار کنجکاو هستند. اگر با رفتار این فرشتگان معصوم آشنا شوید پرستاری آن‌ها بسیار لذت‌بخش است. همچین اگر با رفتار آن‌ها آشنا باشید می‌توانید به راحتی آن‌ها را آرام کنید. برای نگهداری و مراقبت از این عزیزان باید نکات ریزی که در زندگی آن‌ها متاثر است را یاد گرفت.

یک اوتیسمی می‌تواند دانشمند شود

افراد نابغ و پرآوازه‌ای در گذشته بودند که هنوز که هنوز است علوم آن‌ها در صدر علم‌ها می‌باشد دارای اختلالات اوتیسم بودند. دانشمندانی چون:
• چارلز داروین: فردی منزوی بوده که از ارتباط رو در رو امتناع داشته و به صورت نامه به نامه اختلالات خود را بازگو کرده است. نسبت به مسائل مکانیک و شیمی کنجکاو بوده و در خیال‌پردازی و تجسم یک نابغ بوده است.
• آلبرت انیشتین: مشکلاتی همانند؛ ارتباط کلامی برای تحصیل و برقراری روابط اجتماعی و نداشتن برنامه غذایی و بی‌میل بودن به غذا خوردن، نداشتن رابطه مناسبی با همسر و فرزندانش ولی این اختلال نتوانست در توانمندی این فیزیکدان اخلالی ایجاد کند.

• ایزاک نیوتن: توانایی حضور در جمع‌های همگانی را نداشت و خیلی خجالتی بود و بر مسائل کاری خود به طرزی تمرکز می‌کرد که به آسانی از آن فضا بیرون نمی‌آمد. به عملی کردن کارهای تعیین شده خود تعصب خاصی داشت مثلا اگر قرار بود به جایی برد اگر آنجا کنسل میشد او کار خود را می‌کرد و به آنجا می‌رفت و خیلی رفتارهای غیر معمول دیگر را داشت.
• توماس جفرسون (نویسنده اعلامیه استقلال و رییس‌جمهور سوم آمریکا): انجام کارهای فیزیکی خود با تاخیر انجام می‌داد. قادر به برقراری رابطه با دیگران نبود، به آوای بلند واکنش نشان می‌داد. کارهای غیر معقولی از وی سر میزد از جمله در جلسات بااهمیت با دمپایی حضور پیدا می‌کرد و …
• از جمله دانشمندان دیگر را می‌توان به لودیگ و یتگشنشتاین، میکل آنژ، جرج اورول، ولفگانگ آمادئوس موتزات که اختلال اوتیسم داشتند، اشاره داشت.

پرستاری کودک اوتیسم

پرستاری کودک اوتیسم، دارای قوائد خاص مراقبتی است. برای مراقبت از این کودکان باید همه وقت روزانه خود را صرف آن کرد و با آرامی خاصی باید با آن‌ها رفتار داشت. پس بنابراین یکی از والدین تمام وقت پا به پای این کودک باید باشد و دیگر کارهای خود صرف نظر کند. اگر والدین مایل هستند که به آن‌ها در مراقبت این کودک دلبندشان از کسی کمک بگیرند بهتر است ساعت‌هایی از روز را توانایی نگهداری از کودکشان را ندارند، آن‌ها را به کانون‌های مراقبتی که مختص به این بچه‌ها است ببرند و اگر مایل هستند فرزندشان فقط در منزل خودشان باشد، یک پرستار آموزش دیده و بامهارت را استخدام کنند.